Dag 57 Van El Burgo Ranero naar Leon
Door: josdekrijger
28 Mei 2011 | Spanje, León
Vandaag 37,7 kilometer
Totaal 2.038,4 kilometer
Joy was al om 6.00 uur vertrokken, ik heb vandaag weinig zin om op te staan.
Ik heb vannacht als een blok geslapen. Toch moet ik eruit, ik wil vandaag in Leon aankomen, het is vanavond de voetbalfinale Barcelona – Manchester United en ik wil wel eens meemaken hoe een stad als Leon dit viert.
Bovendien staat Leon op mijn schema en die wil ik vanaf nu minimaal volgen.
Om 6.45 uur trek ik de deur van het minihuisje achter mij dicht. Het is een prachtige ochtend, eerst hele mooie roze, paarse en lila-kleuren en daarna komt de zon knal-oranje op.
Vandaag staan de laatste 38 kilometer Meseta-vlakte op het schema, daarna krijgen we weer bergen, ook weer leuk.
Ik zet hem in zijn 5de versnelling en haal veel pelgrims in, na 2 uur haal ik Joy in, praat nog even met haar en bedank haar voor de leuke uren gisteren.
In dit vlakke landschap staan tientallen viaducten, gebouwd met EEG-steun hoor ik van pelgrims, alleen zijn ze (nog) niet met elkaar verbonden door wegen, dat zal manjana of later wel komen.
Ze denken natuurlijk; ”pakken wat je pakken kunt” en eerst maar eens die viaducten laten plaatsen.
In het eerste dorpje na 14 kilometer, Reliegos, eet ik een koek en drink ik twee cola en praat met een Nederlands stel dat op de fiets St. Jean – Santiago doet. Ze kennen Hans Jacobs, directeur van Albron, grappig. Na 20 minuten ga ik weer door, verdwaal eerst in het dorp en vind dan de Camino weer.
In Villamoros de Mansilla, op 29 kilometer, eet ik een tortilla, drink een bier, een cola en een glas verse jus d’orange. Wat een heerlijke combinatie. Ik praat een tijdje met Maureen uit Engels-Canada en Christine uit Duitsland, ik had hun al vaker gezien de laatste week en blijkbaar lopen ze ook mijn tempo en dagelijkse afstanden. Leuk stel.
Na een half uur loop ik weer verder en 6 kilometer voor Leon wordt het ineens weer bergachtig, lekker steile stukken. Ik kom een Fransman met een ezel tegen, praat even met hem en loop daarna via mooi aangelegde paden en bruggen de eeuwenoude stad Leon binnen.
Ik ontmoet een Nieuw-Zeelands pelgrimsstel dat bijna sneller loopt dan mij. Ik moet echt mijn best doen om ze bij te halen en we praten wat.
Hij heeft Nederlandse voorouders en spreekt zelfs een beetje Hollands.
Vlak voor het oude centrum staat een pijl naar rechts en een andere naar links, allebei verwijzen ze naar de albergue. Even in mijn boekje opzoeken en wat navragen, ik wil in de albergue municipal slapen, die ligt echt midden in de oude stad.
De Nieuw-Zeelanders gaan door naar de andere herberg.
De pijlen volgend sta ik na een kwartier in de albergue.
Dan weer: inschrijven, bed uitzoeken, douchen, wassen en kleding ophangen.
Er zijn drie slaapzalen: één voor vrouwen, één voor mannen en één voor echtparen (moet je wel met papieren kunnen bewijzen). Heerlijk ouderwets en preuts.
Daarna liep ik naar het cafeetje tegenover de herberg met terras op het plein.
Daar zit Carmalita, een Braziliaanse vrouw van 43 jaar, die alleen de Camino vanaf St. Jean loopt. Ik had haar 5 dagen geleden ook al gezien in Rabé.
We hebben een uurtje zitten te kletsen met een drankje en wat tapas.
Daarna ben ik een rondje door het stadscentrum gaan lopen. Na een half uurtje wilde ik weer terug naar de albergue gaan, maar raakte verdwaald, ik heb bijna een uur rondjes gelopen toen ik ineens weer op het mij bekende pleintje stond. Gelukkig maar… Toen ik de albergue binnen liep, zag ik dat Matthieu zich aan het inschrijven was, wat leuk !!
Ik had Mattieu alweer 6 dagen niet meer gezien.
We spraken af dat wij om 18.00 uur elkaar zouden treffen in het cafeetje op het plein.
Ik had deze afspraak ook al met Carmalita gemaakt.
Ik ben daarna een uurtje op bed gaan liggen en heb half geslapen.
Om 18.00 uur hebben we met ons drieën eerst wat gedronken op het terrasje en toen zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje of Tapas-bar.
De hele stad liep al vol met jolige en optimistische voetbalfans. Na enige tijd zoeken vonden we een barretje die ook tapas had en we gingen buiten op het terras zitten.
Toen de wedstrijd begon, werd het een enorme herrie in de stad. We konden op basis van het volume en de ooohh’s en aaahh’s volgen hoe de wedstrijd verliep. We moesten om 20.45 uur terugkeren, want de strenge albergue sloot om 21.00 uur haar deuren en ik was ’s middags al verdwaald in deze oude stad.
Toen we “thuis” kwamen, liep de herbergleiding met een hele groep pelgrims naar buiten en zijn gingen naar de kapel naast de herberg voor een dienst, Matthieu wilde hier ook graag heen en wij volgde de groep. Toen we in de rij voor de kapel stonden, knipoogde ik naar Carmalita en zonder ook maar een woord tegen elkaar te zeggen, vluchtten wij uit de rij en gingen weer op het terras van vanmiddag zitten. Hier hadden we goed zicht op de deur van de kapel.
Na een klein half uur kwamen alle vromen uit de kapel en wij sloten ons plechtig achter in de rij, toen men ons voorbij kwam.
Ik lag om 21.30 uur in bed. Er sliepen nog 60 mannelijke pelgrims in mijn zaal.
Totaal 2.038,4 kilometer
Joy was al om 6.00 uur vertrokken, ik heb vandaag weinig zin om op te staan.
Ik heb vannacht als een blok geslapen. Toch moet ik eruit, ik wil vandaag in Leon aankomen, het is vanavond de voetbalfinale Barcelona – Manchester United en ik wil wel eens meemaken hoe een stad als Leon dit viert.
Bovendien staat Leon op mijn schema en die wil ik vanaf nu minimaal volgen.
Om 6.45 uur trek ik de deur van het minihuisje achter mij dicht. Het is een prachtige ochtend, eerst hele mooie roze, paarse en lila-kleuren en daarna komt de zon knal-oranje op.
Vandaag staan de laatste 38 kilometer Meseta-vlakte op het schema, daarna krijgen we weer bergen, ook weer leuk.
Ik zet hem in zijn 5de versnelling en haal veel pelgrims in, na 2 uur haal ik Joy in, praat nog even met haar en bedank haar voor de leuke uren gisteren.
In dit vlakke landschap staan tientallen viaducten, gebouwd met EEG-steun hoor ik van pelgrims, alleen zijn ze (nog) niet met elkaar verbonden door wegen, dat zal manjana of later wel komen.
Ze denken natuurlijk; ”pakken wat je pakken kunt” en eerst maar eens die viaducten laten plaatsen.
In het eerste dorpje na 14 kilometer, Reliegos, eet ik een koek en drink ik twee cola en praat met een Nederlands stel dat op de fiets St. Jean – Santiago doet. Ze kennen Hans Jacobs, directeur van Albron, grappig. Na 20 minuten ga ik weer door, verdwaal eerst in het dorp en vind dan de Camino weer.
In Villamoros de Mansilla, op 29 kilometer, eet ik een tortilla, drink een bier, een cola en een glas verse jus d’orange. Wat een heerlijke combinatie. Ik praat een tijdje met Maureen uit Engels-Canada en Christine uit Duitsland, ik had hun al vaker gezien de laatste week en blijkbaar lopen ze ook mijn tempo en dagelijkse afstanden. Leuk stel.
Na een half uur loop ik weer verder en 6 kilometer voor Leon wordt het ineens weer bergachtig, lekker steile stukken. Ik kom een Fransman met een ezel tegen, praat even met hem en loop daarna via mooi aangelegde paden en bruggen de eeuwenoude stad Leon binnen.
Ik ontmoet een Nieuw-Zeelands pelgrimsstel dat bijna sneller loopt dan mij. Ik moet echt mijn best doen om ze bij te halen en we praten wat.
Hij heeft Nederlandse voorouders en spreekt zelfs een beetje Hollands.
Vlak voor het oude centrum staat een pijl naar rechts en een andere naar links, allebei verwijzen ze naar de albergue. Even in mijn boekje opzoeken en wat navragen, ik wil in de albergue municipal slapen, die ligt echt midden in de oude stad.
De Nieuw-Zeelanders gaan door naar de andere herberg.
De pijlen volgend sta ik na een kwartier in de albergue.
Dan weer: inschrijven, bed uitzoeken, douchen, wassen en kleding ophangen.
Er zijn drie slaapzalen: één voor vrouwen, één voor mannen en één voor echtparen (moet je wel met papieren kunnen bewijzen). Heerlijk ouderwets en preuts.
Daarna liep ik naar het cafeetje tegenover de herberg met terras op het plein.
Daar zit Carmalita, een Braziliaanse vrouw van 43 jaar, die alleen de Camino vanaf St. Jean loopt. Ik had haar 5 dagen geleden ook al gezien in Rabé.
We hebben een uurtje zitten te kletsen met een drankje en wat tapas.
Daarna ben ik een rondje door het stadscentrum gaan lopen. Na een half uurtje wilde ik weer terug naar de albergue gaan, maar raakte verdwaald, ik heb bijna een uur rondjes gelopen toen ik ineens weer op het mij bekende pleintje stond. Gelukkig maar… Toen ik de albergue binnen liep, zag ik dat Matthieu zich aan het inschrijven was, wat leuk !!
Ik had Mattieu alweer 6 dagen niet meer gezien.
We spraken af dat wij om 18.00 uur elkaar zouden treffen in het cafeetje op het plein.
Ik had deze afspraak ook al met Carmalita gemaakt.
Ik ben daarna een uurtje op bed gaan liggen en heb half geslapen.
Om 18.00 uur hebben we met ons drieën eerst wat gedronken op het terrasje en toen zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje of Tapas-bar.
De hele stad liep al vol met jolige en optimistische voetbalfans. Na enige tijd zoeken vonden we een barretje die ook tapas had en we gingen buiten op het terras zitten.
Toen de wedstrijd begon, werd het een enorme herrie in de stad. We konden op basis van het volume en de ooohh’s en aaahh’s volgen hoe de wedstrijd verliep. We moesten om 20.45 uur terugkeren, want de strenge albergue sloot om 21.00 uur haar deuren en ik was ’s middags al verdwaald in deze oude stad.
Toen we “thuis” kwamen, liep de herbergleiding met een hele groep pelgrims naar buiten en zijn gingen naar de kapel naast de herberg voor een dienst, Matthieu wilde hier ook graag heen en wij volgde de groep. Toen we in de rij voor de kapel stonden, knipoogde ik naar Carmalita en zonder ook maar een woord tegen elkaar te zeggen, vluchtten wij uit de rij en gingen weer op het terras van vanmiddag zitten. Hier hadden we goed zicht op de deur van de kapel.
Na een klein half uur kwamen alle vromen uit de kapel en wij sloten ons plechtig achter in de rij, toen men ons voorbij kwam.
Ik lag om 21.30 uur in bed. Er sliepen nog 60 mannelijke pelgrims in mijn zaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
