Dag 58 Van Leon naar Hospital de Orbigo
Door: josdekrijger
29 Mei 2011 | Spanje, Hospital de Órbigo
Vandaag 35,7 kilometer
Totaal 2.074,1 kilometer
Er lagen weer lawaai-Spanjaarden op zaal, die al voor 5.00 uur gingen inpakken en luid praten, hoewel ik mijn oordoppen in had, had ik er veel last van.
Ik bleef liggen tot 5.50 uur en daarna heb ik mij snel aangekleed en gesoigneerd en ik maakte, zoals afgesproken, om 6.15 uur Matthieu wakker. Ik moest nog even zoeken in welk bed hij lag.
Om 6.50 uur stonden Matthieu en ik beneden te wachten op Carmalita.
We hadden gisteren afgesproken dat we precies om 7.00 uur zouden vertrekken, want er stonden bijna 40 kilometer op het schema. Matthieu en ik namen een koffie en thee uit de automaat en ik kocht en at een koek. Zoals een echte Braziliaanse betaamd kwam ze te laat, we hebben haar nog gezocht (met alle risico’s van dien) op de dameszaal.
We vertrokken om 7.15 uur. Eerst liepen we weer het centrum door en we namen nog een paar foto’s voor en van de kathedraal.
Er liepen nog veel vrolijke en beschonken jongelui in het centrum, die nog steeds de voetbaloverwinning van gisteravond vierden.
Na 2 kilometer zagen we een cafeetje die ontbijt serveerde. Ik at een croissant en een chocoladebroodje. We hebben hier we een klein half uur gezeten en daarna liepen we weer door. Carmalita was heel langzaam, ze klaagde over slaapgebrek en hoofdpijn en gaf aan dat wij beter door konden lopen. Net buiten de stad, na Virgen del Camino, bij de splitsing tussen de officiële en de alternatieve route (die wij namen) namen we afscheid van Carmalita.
Het lijkt hier een beetje op de Kennemer Duinen, maar dan met rode zandpaden.
Heel af en toe zie je kleine bosje bomen. In Oncina de la Valdoncina zaten we 10 minuten te rusten op een bankje op een pleintje. We liepen daarna over rechte wegen richting Villar de Mazarife.
Hier hebben we geluncht in een klein cafeetje met een aardige oude mevrouw en na een half uur liepen we door op een hele lange rechte vlakke weg. Matthieu en ik speelden spelletjes door iedere keer een pelgrim binnen een afgesproken tijd in te halen.
Tegen 14.30 uur liepen we Hospital de Orbigo binnen, we maakten haast, want er liepen veel pelgrims voor ons. Toen we in één van de 4 albergues van het dorp aan kwamen, kregen we net de laatste bedden. Na het middagritueel liepen we een uurtje later naar buiten en kwamen daar Csilla weer tegen. Ze was Jan kwijt geraakt en deze liep ongeveer 15 kilometer voor haar. Het was inmiddels al 15.30 uur en ik adviseerde haar om in Hospital een bed te zoeken, maar ze moest en zou vandaag nog verder lopen. Ze ging wel nog een half uurtje met ons mee naar een cafeetje op het centrale plein en daar hebben we gezellig gezeten. Het is zondag vandaag en de lokale bevolking stond massaal in de cafés in het centrum te recreëren.
Na 16.00 uur ging Csilla verder en Matthieu en ik liepen weer naar de albergue.
Daar hebben we in de binnentuin met bekende lopers gezeten en rond 19.00 uur zijn we met totaal 6 mensen op zoek gegaan naar een restaurant. Maureen (Brits Canada), Christine (Duitsland), Alphonso, mijn marathonvriend (Italië), David (Frans-Canada, Matthieu (Frankrijk) en ik.
We hebben een hele leuke avond gehad, veel gelachen en lekker gegeten.
Toen we terug waren heeft Alphonso de geblesseerde voet van Maureen verzorgd.
We lagen er pas om 22.15 uur in.
Totaal 2.074,1 kilometer
Er lagen weer lawaai-Spanjaarden op zaal, die al voor 5.00 uur gingen inpakken en luid praten, hoewel ik mijn oordoppen in had, had ik er veel last van.
Ik bleef liggen tot 5.50 uur en daarna heb ik mij snel aangekleed en gesoigneerd en ik maakte, zoals afgesproken, om 6.15 uur Matthieu wakker. Ik moest nog even zoeken in welk bed hij lag.
Om 6.50 uur stonden Matthieu en ik beneden te wachten op Carmalita.
We hadden gisteren afgesproken dat we precies om 7.00 uur zouden vertrekken, want er stonden bijna 40 kilometer op het schema. Matthieu en ik namen een koffie en thee uit de automaat en ik kocht en at een koek. Zoals een echte Braziliaanse betaamd kwam ze te laat, we hebben haar nog gezocht (met alle risico’s van dien) op de dameszaal.
We vertrokken om 7.15 uur. Eerst liepen we weer het centrum door en we namen nog een paar foto’s voor en van de kathedraal.
Er liepen nog veel vrolijke en beschonken jongelui in het centrum, die nog steeds de voetbaloverwinning van gisteravond vierden.
Na 2 kilometer zagen we een cafeetje die ontbijt serveerde. Ik at een croissant en een chocoladebroodje. We hebben hier we een klein half uur gezeten en daarna liepen we weer door. Carmalita was heel langzaam, ze klaagde over slaapgebrek en hoofdpijn en gaf aan dat wij beter door konden lopen. Net buiten de stad, na Virgen del Camino, bij de splitsing tussen de officiële en de alternatieve route (die wij namen) namen we afscheid van Carmalita.
Het lijkt hier een beetje op de Kennemer Duinen, maar dan met rode zandpaden.
Heel af en toe zie je kleine bosje bomen. In Oncina de la Valdoncina zaten we 10 minuten te rusten op een bankje op een pleintje. We liepen daarna over rechte wegen richting Villar de Mazarife.
Hier hebben we geluncht in een klein cafeetje met een aardige oude mevrouw en na een half uur liepen we door op een hele lange rechte vlakke weg. Matthieu en ik speelden spelletjes door iedere keer een pelgrim binnen een afgesproken tijd in te halen.
Tegen 14.30 uur liepen we Hospital de Orbigo binnen, we maakten haast, want er liepen veel pelgrims voor ons. Toen we in één van de 4 albergues van het dorp aan kwamen, kregen we net de laatste bedden. Na het middagritueel liepen we een uurtje later naar buiten en kwamen daar Csilla weer tegen. Ze was Jan kwijt geraakt en deze liep ongeveer 15 kilometer voor haar. Het was inmiddels al 15.30 uur en ik adviseerde haar om in Hospital een bed te zoeken, maar ze moest en zou vandaag nog verder lopen. Ze ging wel nog een half uurtje met ons mee naar een cafeetje op het centrale plein en daar hebben we gezellig gezeten. Het is zondag vandaag en de lokale bevolking stond massaal in de cafés in het centrum te recreëren.
Na 16.00 uur ging Csilla verder en Matthieu en ik liepen weer naar de albergue.
Daar hebben we in de binnentuin met bekende lopers gezeten en rond 19.00 uur zijn we met totaal 6 mensen op zoek gegaan naar een restaurant. Maureen (Brits Canada), Christine (Duitsland), Alphonso, mijn marathonvriend (Italië), David (Frans-Canada, Matthieu (Frankrijk) en ik.
We hebben een hele leuke avond gehad, veel gelachen en lekker gegeten.
Toen we terug waren heeft Alphonso de geblesseerde voet van Maureen verzorgd.
We lagen er pas om 22.15 uur in.
-
03 Mei 2012 - 20:33
Christian Van Est:
Dat je al die mensen dan weer tegen komt die je al eerder hebt leren kennen, dat lijkt me een leuk en opbeurend moment!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley