Dag 31 Van St. Leonard naar Solignac

Vandaag 24,8 kilometer
Totaal 1.115,9 kilometer

Ik heb heerlijk geslapen, was wel vroeg wakker, maar ik kan langer blijven liggen, omdat ik maar 26 km hoef. Met mijn 3 huisgenoten ontbijt genuttigd, normaal ontbijt ik niet, maar omdat ik vandaag de tijd heb en ook neem, is het even gezellig met mijn mede-pelgrims.
Ik kreeg van Mientje wat oud brood en met soppen in de thee, was het een voedzaam gebeuren.
Om 7.30 uur ben ik als eerste vertrokken, de dames vertrokken vlak achter mij aan.
Ik ben heel rustig begonnen, morgen komt de laatste dag en deze wordt meer dan 50 km, ik moet dus een beetje sparen. Ik doe morgen 2 etappes in één dag om weer wat beter op mijn schema te lopen. Ik mis na 2 kilometer de pijlen, aan een dame bij een bushalte gevraagd en blijk ik de brug 500 meter terug gemist te hebben. Als ik de weg blijf volgen, kom ik weer op Le Chemin.
Op de brug, zie ik de brug terug Mientje en Mary lopen, we zwaaien en ik wacht op hen tot ze bij mij zijn. Daarna lopen we samen verder. Na 1 kilometer gaan we weer uit elkaar.
Zij gaan de officiële route nemen, ik neem de D65. Ik verspil vandaag geen energie.
Wat een prachtig gebied hier, veel grasland met Limousin-koeien, in Frankrijk blijven de kalfjes volgens mij veel langer bij hun moeder en lopen ze allemaal op het land. Zouden wij in Nederland ook weer moeten doen. Het blijft grappig, alle koeien kijken verbaasd naar je en soms veroorzaak ik expres een stampede, gaan ze allemaal wild hollen.
Om 13.00 uur liep ik Solignac binnen en alles was dicht natuurlijk, behalve de Bar/Tabac. Ik heb hier een uur gezeten mijn dagboek bijgewerkt. Ik hoorde mannen praten over de “mort van ene Ben Ladèn. Ik begreep het eerst niet, daarna werd duidelijk dat Bin Láden dood was. Mooi !!
Om 14.00 uur ben ik naar Le Mairie gegaan, die net open was. De dame vertelde dat er geen refuge Solignac is, wel particulieren. Ze ging bellen voor mij en na bijna een half uur bellen vond ze een adres op 5 (!) km buiten het dorp en ik kon er pas om 16.30 uur terecht. Akkoord natuurlijk, maar wel een beetje balen. Ik ben, bij gebrek aan restaurants in Solignac, 2 kilometer terug gelopen en heb in een soort bakkerij/snackbar een pizza gegeten en in een kleine épicerie wat boodschapjes gedaan. Daarna ben ik heel rustig begonnen aan de laatste 7 kilometer vandaag.
Ik had al wel gezien dat het op mijn route lag, dus dat scheelde morgen weer.
Na de oversteek van de rivier moest ik enorm klimmen, wat weer een hoge heuvels !
Het betreffende adres was een grote villa met mooie tuin, ik kon eerst niet geloven dat dit het zou zijn. Omdat ik te vroeg was, ben ik ongeveer 45 minuten in de berm gaan zitten en heb lekker mijn schoenen uitgetrokken. Een beetje voorzichtig voor eventuele honden ben ik om 16.30 uur het terrein op gelopen en ging “Allo Allo” roepen. De vrouw des huizes deed op de eerste etage een raam open en komt daarna naar buiten. We hebben eerst een half uurtje op het terras gezeten en ik kreeg een heerlijk koud biertje en wat zelfgebakken koekjes. Daarna liet ze mij een grote slaapkamer met eigen badkamer en wc zien. Ze staat erop dat zij mijn kleding wast en droogt en zegt dat om 19.30 uur het diner geserveerd wordt, met vooraf een aperitief. Ik protesteer, want ik heb al gegeten en ik wil niet tot last zijn. Maar…. het MOET. Ik ging na uitgebreid douchen en een tijdje op bed gelegen te hebben, ging ik om 19.00 uur naar beneden. Michel, de man van Marie was inmiddels ook thuis gekomen en bood mij een whisky aan. En daarna nog één en daarna kwam een aspergesalade met witte wijn, groentetaart met witte wijn, een enorme entrecote (Michel is boer en heeft 400 koeien) met bier, kaas met port en toetje met thee, toen nog even de flessen wijn opmaken en ik lag om 22.30 uur kapot maar heel gelukkig in bed.