Dag 29 Van Crozant naar Benevent-l'Abbaye

Vandaag 44,9 kilometer
Totaal 1.046,5 kilometer

Ik heb vannacht onrustig geslapen, ik dacht dat iemand in "mijn" huisje wilde inbreken of zelfs al binnen was. Ik sprong uit bed en ging hard roepen, daarna werd het stil, je slaapt dan toch minder lekker. Na een kwartier was er weer lawaai, ’s ochtends bleek dat het een kat en vogels te zijn, want ik zag de boef voor op het pleintje jagen. Om 5.45 uur was ik eruit, ik heb mijn normale ochtendritueel uitgevoerd en om 6.45 uur ging ik lopen.
Het was een schitterende zonsopgang, er hing mooi weer in de lucht en ik had er zin in.
Het is Koninginnedag in Nederland, Tim en Esther gaan vandaag feesten, Lydia gaat met Nikki het dorp in en ik loop door Frankrijk. Ik heb vandaag veel aan thuis gedacht, ik ben precies 4 weken onderweg en nog 6,5 week te gaan.
De eerst 5 kilometers gingen naar beneden, daarna kwamen er veel en steile heuvels.
Een aantal warren de steilste tot nu toe. De Ardennen blijken verkeersdrempels geweest te zijn. Mijn eerste rust was al op 11 kilometer in Maison-Feyne, waar ik bij het dorpswinkeltje stokbrood, croissants en cola kocht.
Ik at de croissants zittend er tegenover op een bankje voor de dorpskerk.
Daarna ben ik even de weg kwijt geweest en moest ik de steilste heuvel op die ik ooit gezien had. Ik kwam er bijna niet tegen op. Ik heb mooie foto’s gemaakt vandaag, het is hier schitterend.
Het werd ongeveer 28 graden en ik heb weer veel kuddes koeien en schapen op hol gebracht.
Dit is de leukste hobby onderweg. Op 21 kilometer heb ik weer gerust en een stokbroodje met tomaat en droge worst gegeten. De laatste 8 kilometer gingen weer omhoog, waarom hebben die Fransen toch al die dorpen BOVEN op de heuvels gebouwd.
Je loopt heel mooi aan in Bénèvent; met een grote bocht met een dal rechts en mooie huizen links en je ziet de grote kerk al van ver.
Ik liep meteen naar de Office du Tourisme, op de deur stond dat ze om 14.30 uur weer open gingen en ik ging drie kwartier in het café tegenover wachten.
Na half drie gebeurde er niets in en om het pand, ik ging weer kijken en zie ik op de deur dat het zaterdag dicht is. Daarna ben naar de kerk gegaan, heb even binnen gekeken en toen ik weer buiten stond, riep een vrouwenstem in het Nederlands; “joehoe, zoek je een slaapplaats?”
Ik dacht, ben ik nu al zo gelovig dat ik Maria hoor ? Nee, tegenover de kerk heeft een echtpaar (Yves en Cher) een winkel met alles op het gebied van ezels, een thee-café en een particulier pelgrimshuisje voor 4 personen. Daar hadden al 1 fransman en een Nederlands stel zich ingecheckt. En de vrouw van dit stel riep mij.
Helemaal geweldig, als je ook maar even denkt dat het vandaag niet lukt, komt de redding al weer nabij. Ik kon het vierde en laatste bed krijgen, ik heb me gedoucht en mijn kleding gewassen en ben weer naar het café van eerder die middag gegaan om mijn dagboek bij te werken.
Het Nederlandse stel kwam iets later ook en we hebben gezellig een uurtje daar gezeten.
Later zijn we met ons drieën in het enige restaurantje van dit dorp gaan gegeten en om 21.00 uur sliepen we alle vier.