Dag 62 Van Trabadelo naar Triacastela
Door: josdekrijger
02 Juni 2011 | Spanje, Tríacastela
Vandaag 40,9 kilometer
Totaal 2.219,0 kilometer
We hadden met ons vieren een ontbijtafspraak om 6.00 uur in de Nederlandse albergue.
Ik was er al om 5.00 uur uit. Ik had weer zin om met Jan te lopen.
Dat is alweer een week geleden, de avond van de Tipi-albergue.
Na een kort en lekker ontbijt vertrokken we om 6.15 uur. Csilla en Judith, allebei Hongaars dus, hadden gisteren een zware dag gehad en gaven meteen al aan vandaag niet te snel en ook niet te ver te willen gaan. Jan en ik hadden plannen om Triacastela aan te doen. Dit was 41 kilometer en het terrein was zwaar, we moesten eerst naar O’Cebreiro 750 meter klimmen en dan weer 700 meter dalen. Na 10 minuten namen we afscheid van de meiden.
Op de Camino weet je nooit of en wanneer je iemand nog eens ziet. Afscheid nemen en elkaar weer onverwacht ontmoeten zijn dagelijks terugkerende activiteiten en niemand voelt zich bezwaard. Het zou weer een hele warme dag worden. De eerste 10 kilometer volgde de meanderende rivier met pittige klimmetjes. We liepen veel samen te praten. Omdat ik nu al 2 dagen voor op schema loop, ontwikkelden Jan en ik het plan om, na aankomst in Santiago in 2 dagen naar Fistera te lopen, daarna nog één dag door naar Muxia te lopen.
We hadden daar allebei onderweg positieve berichten over gehoord.
Na Herrerias liep ik bij Jan weg en was moest ik qua klimmen echt aan de bak. In 5 kilometer stijg je hier 600 meter en al snel liep ik in de wolken (letterlijk en figuurlijk). Het liepen veel pelgrims op het parcours en halverwege hoorde ik een koorgezang dat steeds luider werd. Het bleek een groep jonge Italiaanse priesters te zijn, die al zingend de Camino vanaf St. Jean lopen. Ik heb even met een paar koorknapen gesproken. Het was heel bijzonder om in de mist op een berg te lopen en een kerkkoor te horen zingen. Ik kwam even later de Engelse Peter (ook een vriend van Doreen) en de Zweedse Hakan tegen, ik had beiden al een week niet meer gezien.
Ik heb nog een kilometer met Peter gelopen, daarna doorgelopen omdat hij te langzaam voor mij liep. Vlak voor de stad haalde Jan mij weer bij en rond 9.00 uur kwamen we aan in O’Cebreiro en daar maar even een bak koffie/thee en broodjes genomen.
Daarna zijn we weer vertrokken, ik liet Jan bij me weg lopen. Ik begin de laatste dagen steeds meer aan het eind van deze bijzondere reis te denken en dat maakt wat weemoedig en haalt het tempo lager. De Camino loopt hier weer naar beneden, het landschap is prachtig en ik heb mooie foto’s gemaakt. Na een uurtje was ik weer bij Jan en liepen we weer een paar uur samen.
Zes kilometer voor Triacastela zie je vanaf de berg de stad prachtig liggen. Ik kreeg de kriebels en ben half rennend en lopend de berg afgegaan. Onderweg nog 2 bakjes frambozen gegeten bij een boerderij en om 14.00 uur kwam ik aan in Triacastela. Meteen in het begin van het dorp was links de grote albergue municipal en rechts een restaurant/hostal. Ik ben bij de laatste gaan vragen wat de prijs van een 2-persoonskamer is, het was 35,=. Gelijk ja gezegd, want de pelgrims stroomden het dorp binnen. Ik ben op het terrasje voor de zaak gaan zitten met een bier en na 20 minuten kwam rustig Jan aangelopen. We hebben eerst lekkere tapas gegeten en werden daarna naar onze kamer gebracht. Het was op de 5e etage, maar omdat het tegen een bergwand aan gebouwd is, keek je vanaf ons balkonnetje heel diep naar beneden het dal in. Ik heb nogal hoogtevrees en durfde amper het kleine balkon op om mijn was op te hangen. Het was wel een prachtig gezicht. Na een uurtje zijn we het dorpje in gelopen en hebben we in het Horeca-straatje wat gedronken. We moesten ook allebei nodig naar de kapper en maakte een afspraak voor 20.00 uur.
Tot die tijd weer in het straatje gezeten en met (ook Nederlandse) pelgrims gesproken.
Rond 18.00 uur gingen we eten in een restaurantje en kwam er een jonge Amerikaanse vrouw (naam vergeten….) en zij ging ook mee naar de kapper. Voor 8 euro p/p werd Jan op standje 2 en ik op standje 1 geschoren. We hebben gelachen in het mini-kapsalonnetje.
Daarna zijn we met ons drieën vlakbij onze albergue wat gedronken en om 21.15 uur gingen we naar onze kamer en sliepen snel daarna.
Totaal 2.219,0 kilometer
We hadden met ons vieren een ontbijtafspraak om 6.00 uur in de Nederlandse albergue.
Ik was er al om 5.00 uur uit. Ik had weer zin om met Jan te lopen.
Dat is alweer een week geleden, de avond van de Tipi-albergue.
Na een kort en lekker ontbijt vertrokken we om 6.15 uur. Csilla en Judith, allebei Hongaars dus, hadden gisteren een zware dag gehad en gaven meteen al aan vandaag niet te snel en ook niet te ver te willen gaan. Jan en ik hadden plannen om Triacastela aan te doen. Dit was 41 kilometer en het terrein was zwaar, we moesten eerst naar O’Cebreiro 750 meter klimmen en dan weer 700 meter dalen. Na 10 minuten namen we afscheid van de meiden.
Op de Camino weet je nooit of en wanneer je iemand nog eens ziet. Afscheid nemen en elkaar weer onverwacht ontmoeten zijn dagelijks terugkerende activiteiten en niemand voelt zich bezwaard. Het zou weer een hele warme dag worden. De eerste 10 kilometer volgde de meanderende rivier met pittige klimmetjes. We liepen veel samen te praten. Omdat ik nu al 2 dagen voor op schema loop, ontwikkelden Jan en ik het plan om, na aankomst in Santiago in 2 dagen naar Fistera te lopen, daarna nog één dag door naar Muxia te lopen.
We hadden daar allebei onderweg positieve berichten over gehoord.
Na Herrerias liep ik bij Jan weg en was moest ik qua klimmen echt aan de bak. In 5 kilometer stijg je hier 600 meter en al snel liep ik in de wolken (letterlijk en figuurlijk). Het liepen veel pelgrims op het parcours en halverwege hoorde ik een koorgezang dat steeds luider werd. Het bleek een groep jonge Italiaanse priesters te zijn, die al zingend de Camino vanaf St. Jean lopen. Ik heb even met een paar koorknapen gesproken. Het was heel bijzonder om in de mist op een berg te lopen en een kerkkoor te horen zingen. Ik kwam even later de Engelse Peter (ook een vriend van Doreen) en de Zweedse Hakan tegen, ik had beiden al een week niet meer gezien.
Ik heb nog een kilometer met Peter gelopen, daarna doorgelopen omdat hij te langzaam voor mij liep. Vlak voor de stad haalde Jan mij weer bij en rond 9.00 uur kwamen we aan in O’Cebreiro en daar maar even een bak koffie/thee en broodjes genomen.
Daarna zijn we weer vertrokken, ik liet Jan bij me weg lopen. Ik begin de laatste dagen steeds meer aan het eind van deze bijzondere reis te denken en dat maakt wat weemoedig en haalt het tempo lager. De Camino loopt hier weer naar beneden, het landschap is prachtig en ik heb mooie foto’s gemaakt. Na een uurtje was ik weer bij Jan en liepen we weer een paar uur samen.
Zes kilometer voor Triacastela zie je vanaf de berg de stad prachtig liggen. Ik kreeg de kriebels en ben half rennend en lopend de berg afgegaan. Onderweg nog 2 bakjes frambozen gegeten bij een boerderij en om 14.00 uur kwam ik aan in Triacastela. Meteen in het begin van het dorp was links de grote albergue municipal en rechts een restaurant/hostal. Ik ben bij de laatste gaan vragen wat de prijs van een 2-persoonskamer is, het was 35,=. Gelijk ja gezegd, want de pelgrims stroomden het dorp binnen. Ik ben op het terrasje voor de zaak gaan zitten met een bier en na 20 minuten kwam rustig Jan aangelopen. We hebben eerst lekkere tapas gegeten en werden daarna naar onze kamer gebracht. Het was op de 5e etage, maar omdat het tegen een bergwand aan gebouwd is, keek je vanaf ons balkonnetje heel diep naar beneden het dal in. Ik heb nogal hoogtevrees en durfde amper het kleine balkon op om mijn was op te hangen. Het was wel een prachtig gezicht. Na een uurtje zijn we het dorpje in gelopen en hebben we in het Horeca-straatje wat gedronken. We moesten ook allebei nodig naar de kapper en maakte een afspraak voor 20.00 uur.
Tot die tijd weer in het straatje gezeten en met (ook Nederlandse) pelgrims gesproken.
Rond 18.00 uur gingen we eten in een restaurantje en kwam er een jonge Amerikaanse vrouw (naam vergeten….) en zij ging ook mee naar de kapper. Voor 8 euro p/p werd Jan op standje 2 en ik op standje 1 geschoren. We hebben gelachen in het mini-kapsalonnetje.
Daarna zijn we met ons drieën vlakbij onze albergue wat gedronken en om 21.15 uur gingen we naar onze kamer en sliepen snel daarna.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
