Dag 6 Van Hasselt naar Vorsen

Vandaag 37,0 kilometer
Totaal 244,5 kilometer

De wekker stond op 5.50 uur en om 7.10 liep ik het hotel uit. Ik hoop dat ik vlot meer systeem in mijn ochtendritueel krijg, zodat ik sneller wegkom of later uit bed kan. Ik liep makkelijk de stad uit, nadat ik een paar keer uit voorzorg de weg vroeg. Op de rand van de stad zag ik de kruising waar ik jaren geleden ooit voor mijn werk een uur heb moeten wachten op een collega. De eerste 20 km leken erg op het parcours van gisteren. Lange stukken, recht, een beetje saai, dus.
Het was vandaag meteen al zonnig en ik moest erg opletten dat ik niet nog meer verbrandde, dus ik probeerde iedere keer aan de schaduwkant van de weg te lopen. De laatste 2 dagen ben ik op mijn armen en benen vuurrood geworden. Onderweg ging een man met zijn raampje naar beneden op mijn tempo met zijn auto naast mij rijden. Hij vertelde dat hij ook dit jaar zou gaan lopen naar Santiago, maar hij had blessures aan de rug en benen. Achter hem ontstond een hele toeterende file, maar dat interesseerde hem niets. Lachen. Na 22 km kwam ik in Sint Truiden, een mooi oude stad, dat ze veel aan het restaureren zijn. Eerst ging ik naar het VVV, want de mevrouw van het slaapadres van vandaag belde mij gisteren af. Ik werd heel goed geholpen (ik heb tot nu toe alleen maar leuke en behulpzame mensen ontmoet), maar een budgetkamer in de buurt van mijn routeschema was er niet. Dus dan maar een duurdere gebeld, die ook nog een op het oog 5 km van het parcours afligt, het is niet anders.
In Sint Truiden heb ik heerlijk geluncht en ben ik ook tevergeefs naar 2 kerken om een stempel gegaan. De ene was dicht, bij de andere was een bruiloft aan de gang. Ik kwam ook weer de enthousiaste man van vanochtend tegen met zijn vrouw. We hebben 10 minuten staan te praten.
Na Sint Truiden kwam ik ineens in een hele andere wereld, steeds steilere heuvels vol appel- en perenbloesem, strakke velden en mooie kleine dorpjes. Ik moest nog 15 km en net zoals de eerste 5 dagen is dit gedeelte van de dag pittig afzien, maar dat is ook mooi, hoor. Twee kilometer voor ik aankwam, reed de eigenaresse van de boeren-B&B mij met auto tegemoet en vroeg of ik in wilde stappen. Nou, nee, hoor. Ik zal en moet iedere meter lopen, ook als ik fout loop of om moet voor een slaapadres. Anders zou ik de rest van mijn leven dat onthouden. De aardige dame rijdt weer terug en ik loop de laatste 3 kilometer in ruim een half uur. Ik ben nu behoorlijk verbrand. Ik kan een jasje aan doen, maar dan stik je van de warmte. Aan het begin van het kleine dorpje loopt een gevaarlijk uitziende herdershond. Bij een huis verderop staat een oude man met handschoenen, stropdas en een dikke stofjas aan (het is meer dan 30 graden!). Ik vraag hem de hond bij hem te roepen. Hij zegt dat ik niet bang hoef te zijn, het is een circushond…. Het roept het dier en op commando rolt, springt en draait hij. Grappig. Daarna nog een tijdje met hem staan te praten, hij wenst mij veel succes op mijn reis.
Verderop na de hoek en naast de kerk is de appel/perenboerderij annex B&B. Ik loop de open deur binnen en krijg een liter vers appelsap en mijn kamer toegewezen. Eerst snel douchen en wassen en daarna even op bed liggen. Ik slaap in een ruime kamer en in de kamers naast de mijne, verblijven 2 Nederlanders, die hier in de buurt aan het spoor werken.
Ik heb een interessante avond met hun.
Ik lig op tijd in bed, morgen moet ik om 6 uur ontbijten, samen met de 2 mannen en 6.30 uur op weg naar Namen. 5 kilometer ten zuiden van hier, spreken ze Frans, dat is weer een nieuwe dimensie, ik heb met mijzelf afgesproken dat ik alleen Frans ga praten en geen woord Engels. Ik hoop dat ik in de 32 dagen die ik in Franstalig gebied ben, de taal veel beter onder de knie krijg.