Dag 25 Rustdag in Bourges

Ik was voor 05.00 uur wakker en heb mijzelf gedwongen om te blijven liggen, uiteindelijk tot 8.15 uur. Af en toe viel ik in slaap, maar mijn bioritme zegt al vroeg in de ochtend dat ik actief moet worden. Ik heb mij aangekleed en ben naar de eetzaal gelopen. Daar was nog helemaal niemand. Ik ben blijkbaar de enige gast in de jeugdherberg. Gisternacht sliepen hier zo’n 30 man van de organisatie van het Lentefeest, maar die vogels zijn gevlogen.
Ik ben een rondje gelopen door het pand, maar zag niemand.
Ik vond een koffiemachine en heb een thee gepakt en ben weer in de eetzaal gaan zitten en ging mijn dagboek bijwerken.
Na een kwartier kwam er een hele aardige donkere dame, de schoonmaakster, en zij was verbaasd dat er gasten waren. Na een kort gesprekje ging zij zorgen voor een ontbijt. Ik kreeg die in een ander zaaltje en tot onze verbazing kwam er nog een gast opdraven. Het was een Franse man van ongeveer 30 jaar en hij ging tegenover mij zitten. Ik begon een aantal keer een gesprekje met hem, maar hij antwoordde steeds heel kort en bleef mij steeds aankijken.
Daarom ging ik gezellig verder schrijven in mijn dagboekje tijdens het ontbijt.
Na het ontbijt heb ik mij geschoren en Aftersun en lippenbalsem opgesmeerd.
Daarna ben ik langzaam naar het postkantoor in het centrum gelopen. Ik had deze gisteren al gezien toen ik de stad inliep. Het was druk en ik stond een tijdje in de rij. Toen ik aan de beurt was, vroeg ik in vlekkeloos Frans en met mijn fotocamera in de hand (waarop ik de foto van mijn verzonden doos op had gezet) of de doos aangekomen was. De vrouw ging naar achteren en even later meldde zij, dat mijn doos niet aangekomen was. Shit, daar had ik geen rekening mee gehouden. Er zaten allemaal dingen in die ik de komende dagen nodig had, zoals zeep om mijn kleding te wassen, shampoo, routekaarten, een oplaadstekker voor de camera, tandpasta en koek. Natuurlijk kon ik die ook wel in een winkel kopen, maar vaak koop je dan grotere en dus zwaardere verpakkingen en dat wil een pelgrim niet.
Ik ben naar het centrale plein gelopen en ben heerlijk in de zon op een terras gaan zitten en bestelde een thee. Ik belde Lydia en vroeg haar wanneer zij de doos had opgestuurd.
Dat was al meer dan 3 weken geleden. Ik hoop dan maar dat de doos van Périgueux wel aankomt, want daar zitten mijn nieuwe schoenen in.
Daarna ben ik naar de kathedraal gegaan en heb van de pastoor een mooie stempel gekregen, ben naar een aantal winkels geweest op zoek naar hand zeep en dergelijke.
Ik besloot om eerst vanmiddag nog een keer naar het postkantoor te gaan, heel misschien komt de doos vandaag aan. Om 12.15 liep ik de Mediathèque (een cultureel gebouw met bibliotheek en dergelijke) binnen en heb 4 keer een half uur op de computer mijn website bijgewerkt. Het was druk, er zaten veel studenten te wachten. Daarna weer het centrum in gelopen op zoek naar een Japans restaurant. Ik had zin in sushi. Ik vond er één aan de rand van het centrum en het was niet duur en al vanaf 18.00 uur open. Daarna weer naar het terrasje van vanochtend gegaan, daar een uurtje in de zon met een potje bier gezeten, voor de 2e keer naar het postkantoor gegaan en dus geen doos voor mij.
Rond 15.00 uur ben ik boodschappen gaan doen; brood, droge worst, water, zeep en dat naar mijn kamer gebracht. Ik heb mijn was opgevouwen en mijn rugzak gepakt.
Ik had vanochtend mijn loopschoenen, om eens lekker te drogen, buiten op het randje van het raamvenster gezet en deze hadden dus de hele dag in de hete zon gestaan. De binnen voering is van leer en toen ik ze pakte en van binnen voelde, knakte het de voering alsof het droog karton was. Verdorie; daar zit ik niet op te wachten; schoenen die van binnen kapot zijn, terwijl je er nog 300 kilometer op moet lopen. Wat stom van me. Ik heb meteen water in mijn schoenen gegoten om het leer weer soepel te maken. Maar er zaten wel grote scheuren in.
Om 17.15 uur liep ik op mijn Nike-slippers via een toeristische route richting de Japanner, ik bestelde het duurste sushi-menu voor 22,= en het was heerlijk. Onderweg naar huis heb ik Lydia weer gebeld en ook Esther aan de lijn gekregen. Ze had vandaag haar eerste dag op straat bij de Amsterdamse Politie in de Pijp en we hadden het ook nog over de grote bos rozen voor onze trouwdag over 3 dagen, die Esther en Tim voor mij gaan regelen.
In mijn kamer daarna nog een tijdje mijn dagboek en mijn financiën bijgewerkt en om 21.00 ging ik slapen.