Dag 15 Van Reims naar Chalons-en-Champagne
Door: josdekrijger
16 April 2011 | Frankrijk, Châlons-en-Champagne
Vandaag 46,4 kilometer
Totaal 536,0 kilometer
Ik werd vanochtend om 4 uur wakker om daarna licht verder te slapen. Uiteindelijk ging ik er om 6.15 uur uit. Eerst ging ik even naar de toilet zonder bril, ging mij aankleden en inpakken.
André was ook al bezig met zijn spullen. Daarna gingen we naar de ontbijtzaal, waar bleek dat de medewerker nog niet klaar was, ondanks dat het al 6.45 uur (de officiële openingstijd) was geweest. Ik ging nog even naar boven om de laatste dingen klaar te leggen. Ik wil namelijk snel weg vanochtend. Toen ik terugkwam zat André al te ontbijten, ik pakte ook snel mijn ontbijt en we maakten ook stiekem lunchpakketten voor onszelf. Pelgrims zijn een variant van struikrovers; als ze iets gratis kunnen meenemen dan doen ze dat, theezakje, mayonaise, brood, zoutsticks, niets is veilig voor deze “vrome” lieden.
Om 7.15 uur liepen we het pand uit. André en ik hadden afgesproken dat vanaf vandaag onze wegen weer zouden scheiden. Daar waren we het allebei over eens en toch voelde het een beetje raar, als een licht verraad. Na een paar honderd meter liepen we langs een kanaal en André bleef naast mij lopen. Na een kwartier was mijn motor warm en zette ik het gas erop. Ik moest en zou vandaag Chalons-en-Champagne halen en dat was volgens mijn inschatting meer dan 43 kilometer lopen. André hield mijn tempo nog een tijdje vol en op een gegeven moment zei hij dat wij bij de volgende brug afscheid moesten nemen. Het was een emotioneel einde.
Gek, in het normale leven kom je zoveel voorbijgangers tegen en dat doet je emotioneel weinig.
Na 9 kilometer bij het dorpje Sillery besloot ik het kanaal voor vandaag vaarwel te zeggen en liep daarna lang langs N- en D-wegen. Soms op de vluchtstrook, vaak op het tractorpad van de boerenvelden ernaast. Om de 12 kilometer ging ik een kwartiertje rusten. Na 36 kilometer liep ik het industriegebied van Chalons binnen. Ik was behoorlijk moe, de dagen voor Reims was het tempo gedaald en ik moest mij even herpakken. Ik had ook behoorlijk last van blaren op de buitenkanten van mijn hielen. De blaar op de rechterhiel knapte in de laatste kilometer en dat was even daarna pittig doorbijten.
Na wat vragen naar de weg kwam ik de stad binnengelopen. Op mijn schema stond als slaapadres de lokale jeugdherberg en met een goedlopend gesprek met een Fransman begreep ik dat de jeugdherberg gesloten en gesloopt (demolée) was. Het grappige was dat ik totaal niet meer in de war of zelfs verontrust raakt van dit soort mededelingen. Eerst maar even naar de grote kerk om een stempel, dacht ik. De 2 aanwezige dames gaven mijn de stempel en gingen meteen, ongevraagd , op zoek naar een slaapadres. Er moest meer dan een half uur gebeld worden. Blijkbaar ging het niet zo gemakkelijk. Toen hoorde ik dat ik om 18.30 uur voor het treinstation moest staan en dat ik daar afgehaald zou worden. Ik ben daarna eerst naar het grote plein gegaan en heb een dik uur op een terras gezeten. In Hotel de Ville waren aan de lopende band trouwpartijen. Dat was leuk om te zien.
Om 18.00 uur even snel wat gegeten in een snackbar en een half uur later stond ik voor La Gare.
Ik werd opgehaald door Christoff, die mij met zijn auto naar zijn huis bracht. Ik ontmoette daar zijn vrouw Vera en hun kind van 4 jaar en ik heb een hele leuke avond gehad met (nog een keer) warm eten, wijn, kaas, bier en ik lag er pas om 22.30 uur in bed.
Wat een gastvrijheid en leuke mensen weer vandaag.
Totaal 536,0 kilometer
Ik werd vanochtend om 4 uur wakker om daarna licht verder te slapen. Uiteindelijk ging ik er om 6.15 uur uit. Eerst ging ik even naar de toilet zonder bril, ging mij aankleden en inpakken.
André was ook al bezig met zijn spullen. Daarna gingen we naar de ontbijtzaal, waar bleek dat de medewerker nog niet klaar was, ondanks dat het al 6.45 uur (de officiële openingstijd) was geweest. Ik ging nog even naar boven om de laatste dingen klaar te leggen. Ik wil namelijk snel weg vanochtend. Toen ik terugkwam zat André al te ontbijten, ik pakte ook snel mijn ontbijt en we maakten ook stiekem lunchpakketten voor onszelf. Pelgrims zijn een variant van struikrovers; als ze iets gratis kunnen meenemen dan doen ze dat, theezakje, mayonaise, brood, zoutsticks, niets is veilig voor deze “vrome” lieden.
Om 7.15 uur liepen we het pand uit. André en ik hadden afgesproken dat vanaf vandaag onze wegen weer zouden scheiden. Daar waren we het allebei over eens en toch voelde het een beetje raar, als een licht verraad. Na een paar honderd meter liepen we langs een kanaal en André bleef naast mij lopen. Na een kwartier was mijn motor warm en zette ik het gas erop. Ik moest en zou vandaag Chalons-en-Champagne halen en dat was volgens mijn inschatting meer dan 43 kilometer lopen. André hield mijn tempo nog een tijdje vol en op een gegeven moment zei hij dat wij bij de volgende brug afscheid moesten nemen. Het was een emotioneel einde.
Gek, in het normale leven kom je zoveel voorbijgangers tegen en dat doet je emotioneel weinig.
Na 9 kilometer bij het dorpje Sillery besloot ik het kanaal voor vandaag vaarwel te zeggen en liep daarna lang langs N- en D-wegen. Soms op de vluchtstrook, vaak op het tractorpad van de boerenvelden ernaast. Om de 12 kilometer ging ik een kwartiertje rusten. Na 36 kilometer liep ik het industriegebied van Chalons binnen. Ik was behoorlijk moe, de dagen voor Reims was het tempo gedaald en ik moest mij even herpakken. Ik had ook behoorlijk last van blaren op de buitenkanten van mijn hielen. De blaar op de rechterhiel knapte in de laatste kilometer en dat was even daarna pittig doorbijten.
Na wat vragen naar de weg kwam ik de stad binnengelopen. Op mijn schema stond als slaapadres de lokale jeugdherberg en met een goedlopend gesprek met een Fransman begreep ik dat de jeugdherberg gesloten en gesloopt (demolée) was. Het grappige was dat ik totaal niet meer in de war of zelfs verontrust raakt van dit soort mededelingen. Eerst maar even naar de grote kerk om een stempel, dacht ik. De 2 aanwezige dames gaven mijn de stempel en gingen meteen, ongevraagd , op zoek naar een slaapadres. Er moest meer dan een half uur gebeld worden. Blijkbaar ging het niet zo gemakkelijk. Toen hoorde ik dat ik om 18.30 uur voor het treinstation moest staan en dat ik daar afgehaald zou worden. Ik ben daarna eerst naar het grote plein gegaan en heb een dik uur op een terras gezeten. In Hotel de Ville waren aan de lopende band trouwpartijen. Dat was leuk om te zien.
Om 18.00 uur even snel wat gegeten in een snackbar en een half uur later stond ik voor La Gare.
Ik werd opgehaald door Christoff, die mij met zijn auto naar zijn huis bracht. Ik ontmoette daar zijn vrouw Vera en hun kind van 4 jaar en ik heb een hele leuke avond gehad met (nog een keer) warm eten, wijn, kaas, bier en ik lag er pas om 22.30 uur in bed.
Wat een gastvrijheid en leuke mensen weer vandaag.
-
07 Mei 2012 - 16:46
Christian Van Est:
voor de 2e keer aant lezen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley